Mijn verhaal begint in 1987 in het mooie Boxtel. Al van jongs af aan ben ik geïnteresseerd in beweging en perspectief. Van een afstand bekijk ik zaken, ben meevoelend en beschouwend. Het zijn kwaliteiten die me als fotograaf enorm goed van pas komen. Én die extra sterk zijn ontwikkeld doordat ik slechthorend ben.
Zo heeft ieder nadeel zijn voordeel.
Dat realiseerde ik me direct toen mijn fotocarrière startte. Al wist ik mijn beperking, door veel pesterijen, toen nog goed te verbergen. De eerste jaren verborg ik mezelf achter mijn camera, leerde liplezen tussen dansende mensen en harde muziek. En maakte vooral hele mooie foto’s.
Pas na een gesprek en mooie fotografieklus met Kim Feenstra besefte ik dat het niet langer zo hoefde. Als zo’n topmodel ook hoortoestellen heeft, elke dag in spotlight staat en er niet op wordt aangekeken, dan moet dat voor mij toch ook kunnen, dacht ik.
Je herkent mijn werk vaak aan de ultieme combinatie van daglicht met flits. Dit geldt zowel in mijn kleur- als zwartwit werk. Zowel in donkere locaties als op een zonovergoten strand.
Mensen die mij echt kennen weten dat:
